برای کاشت نهال مرکبات در زمین اصلی، در روی ردیف‌های کاشت چاله‌هایی به گودی و دهانه یک متر در می‌آورند. این چاله‌ها را با مخلوطی از خاک زراعی و کود حیوانی (پوسیده) پر می‌کنند  و بلندی آن را به 20 تا 25 سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین می‌رسانند تا حالت گرده ماهی پیدا کند.
فاصله درختان از هم به نوع پایه مورد استفاده بستگی دارد. چنانچه از پایه نارنج استفاده شده باشد فاصله‌ها 7×7 متر و درختان پابلند خواهند شد. اگر از پایه پونسیروس و دراگون استفاده شود فاصله درختان 5×6 متر و درختان پاکوتاه و یا فاصله 6×6 متر و درختان متوسط خواهند شد. به هر حال تعداد درخت بارور در هر هکتار 200 تا 300 اصله خواهد شد.
پس از آماده شدن چاله‌های کاشت، نهال‌ها را از خزانه انتظار به زمین اصلی می‌آورند و می‌کارند. چون درختان مرکبات همیشه سبز و ریشه‌های آنها در تمام سال بیدار و فعال هستند، در موقع بیرون آوردن نهال از زمین خزانه دقت می‌کنند که ریشه‌های آنها آسیب نبیند و آن را با مقداری خاک خزانه به زمین اصلی می‌برند. اگر بذر در گلدان پلاستیکی کاشته شده باشد این مشکل وجود ندارد و نهال‌ها را بدون ترس از آسیب ریشه جابجا می‌کنند. زمان کاشت در زمین اصلی برای نهال‌هایی که در فصل بهار پیوند شده باشند پاییز و زمستان همان سال است ولی برای نهال‌هایی که در فصل پاییز پیوند شده باشند، پاییز سال بعد است.
نهال‌هایی را که در گلدان پلاستیکی کاشته ‌می‌شوند را در تمام طول سال می‌تواند در زمین اصلی کاشته شود. برای جلوگیری از شل شدن نهال در اثر وزش باد، در شمال ایران نهال‌ها را با یک یا دو چوب صاف و سالم (بدون پوست)   به بلندی 1.5متر و ضخامت 2 تا 3 سانتی‌متر (به عنوان قیم) می‌بندند. در جنوب کشور این کار با استفاده از 3 تا 4 برگ درخت خرما انجام می‌شود. به این ترتیب که برگ‌ها را از طرف دمبرگ در زمین اطراف و نزدیک نهال فرو می‌کنند و بالای آنها را با نخ به هم می‌بندند. در این صورت علاوه بر کاهش اثر باد، از تابش مستقیم آفتاب به نهال جوان نیز جلوگیری می‌شود. این برگ‌ها را معمولاً پس از 6 ماه از دور نهال باز می‌کنند.

شاید برای شما مفید باشد:  جدیدترین توصیه های فنی مرکبات