برنج ، همچون دیگر غلات نسبت به نیتروژن واکنش خوبی از خود نشان میدهد.
در برنج 70 تا 73 درصد نشاسته، 2 تا 3 درصد قند،1 تا 2 درصد مواد ازته، 1 تا 3 درصد چربی، 4 تا 5 درصد سلولز و همی سلولز،7 تا 8 درصد پروتین و انواع ویتامینهای 1B، 2B،3B و مواد معدنی شامل پتاس، منیزیم،آهن و اسیدفسفریک وجود دارد.
واریتههای برنج از سوی سازمان خواروبار و کشاورزی جهانی (FAO)، به شیوههای مختلفی طبقهبندی میشود که از نظر طول دانه به چهار گروه تقسیم میشوند.
بیشترین میزان کشت برنج ایران در استانهای گیلان، مازندران و گلستان (گرگان وگنبد) که اطراف دریای خزر قرار دارند با 71 درصد سطح زیرکشت از کل کشور انجام میگیرد. این مناطق از مراکز عمده کشت و تولید برنج به حساب میآیند. علاوه براین در سه استان خوزستان، فارس و اصفهان نیز برنج کشت میشود. پس از این پنج استان در 11 استان دیگر کشور مانند لرستان، کهگیلویه و بویراحمد و کردستان نیز برنج کشت میشود که این 11 استان مجموعاً 7/6 درصد از سطح زیرکشت کل کشور را به خود اختصاص دادهاند.
شروع مرحله آمادهسازی و کاشت بذور در سینی های نشاء اوایل فروردین میباشد
معمولاً كرم ساقهخوار و بلاست برنج به عنوان شایعترین آفات و بیماری در بین سایر امراض برنج در مزارع شمال کشور به شمار میآیند.
از مهمترین بیماریهای برنج، میتوان به بلاست برنج (Blast) اشاره نمود كه معمولاً به علت انتشار وسیع و تأثیر مخربش در شرایط مناسب، بیماری اصلی برنج به شمار میآید كه به عملكرد محصول خسارت قابل توجهی وارد میسازد.
برنج گیاهی است ویژه کاشت در مناطق گرم و باتلاقی که در مجموع میتوان آن را گیاهی نیمهگرمسیری نامید.